Πάλι έπεσα με τα μούτρα

Και όπως συμβαίνει με όλα όσα γουστάρω σε τούτη τη ζωή, τρώω πάλι ένα φλασάκι και ασχολούμαι όλη μέρα και όλη νύχτα μαζί του αχόρταγα (έξω των ωρών που υποχρεωτικά κοιμάμαι, τρώω, αθλούμαι, χαζεύω τη φύση και κάνω καμιά δουλειά… και αυτά όχι για άλλο λόγο, υποχρέωση προς τη συνείδησή μου είναι, όσο λογικό κομμάτι του εαυτού μου έχει μείνει ανέπαφο). Ώσπου να επέλθει το μοιραίο, να μπουχτίσω, να λιγωθώ από το πολύ σιρόπι, να ξεφουσκώσω… και να αποχωρίσω από τη σκηνή –του δείπνου...

Έτσι έκανα και με το κάπνισμα τις προάλλες και γενικότερα με όλες μου τις κακές συνήθειες, ως σωστός επιρρεπής σε ατοπήματα που σέβεται τη φύση του αλλά και τη ζωή… Κάπνισα λοιπόν μέσα σε λίγα χρόνια για μια ζωή… τα πνευμόνια μου, το φάρυγγα μου και ότι άλλο βρίσκεται ενδιάμεσα σε συνεργασία με όλο τον παπαστράτο, κάτι ιταλικές καπνοβιομηχανίες και μια αμερικάνικη και μετά… μια μέρα... cut και over! Γιατί έτσι πρέπει να χειρίζεσαι τις εξαρτήσεις σου. Σαν άντρας!

Blog iz λοιπόν αυτή τη φορά το αντικείμενο του πόθου μου. Ναι περί την αυτού εξοχότητα ο λόγος τόση ώρα (μόλις σκότωσα τώρα δα νομίζω και μια πτώση που μου φωνάζει μεταξύ αιτιατικής και δοτικής και βαριέμαι να το ψάξω, αλλά who cares, πρέπει να δικαιολογήσω και τον τίτλο μου). Και ως οφείλω προς όλες τις εξαρτήσεις μου, έχω την τάση και τώρα να κάτσω μαζί του όλη μέρα και όλη νύχτα και να πω πολλά μυστικά οff the record αφού κανείς δεν μας ακούει έτσι κι αλλιώς και μετά…  μπάι ιντερνετόκοσμε και mplogz community… να την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια γιατί το λίγωμα μετά τα σιρόπια από την υπερβολική κατανάλωση ενός τόσο γλυκού πειρασμού, είναι μια κατάσταση που δεν αντέχεται…

Το me θέλει απομάκρυνση μετά την κατάχρηση, ησυχία και άφθονη μα άφθονη, φρέσκια, γεμάτη ανθρακικό κόλα, ώστε να επέλθει πάλι η επιθυμητή ισορροπία στο στομάχι! Και να γίνουν όλα πάλι όπως πριν K.Σ.*

Υστερόγραφη ιστορία με αφορμή το ΚΣ…

Αυτό με τα ακρωνύμια είναι μια αμερικανιά της μόδας αλλά έχει πλάκα καμιά φορά. Ειδικά όταν το βάζεις μπροστά από τίτλο διευθυντή, κτλ. Παλιά, ένας εργοδότης μου και μεγαλοεπιχειρηματίας είχε βάλει στην πόρτα του γραφείου του το εξής μέσα σε ένα εμφανώς provokaτόρικο χρυσό πλαίσιο (μεταφρασμένο 4u από άλλη γλώσσα):

Δ.Π.Κ.Γ. Tάδε του Τάδε

(όπου τάδε-τάδε το όνομά του και το υπόλοιπο= Δεν Πήγα Καν Γυμνάσιο)

Όλοι οι επισκέπτες ψαρώνανε, κανείς δεν κατάλαβε και κανείς δεν τολμούσε να ρωτήσει… Ομοίως κανείς δεν ρώτησε ποτέ τι σήμαινε το V.M.A. Manager ενός τύπου που δούλευε (κάτι) για μένα… ε, κι εγώ δεν τους λέω, λοιπόν!

Α! το αστεράκι πριν φύγω (για να κλείνω ανοιχτούς λογαριασμούς)  *Κ.Σ. -> Τι, δεν πήγες σχολείο; Δεν είναι αμερικανιά αλλά ιδιοτροπία της φυσικής πειραματικής, δεν το θες μασημένη τροφή, ε;