Σάββατο 15 Ιουνίου 2013

5η ημέρα σκότους

Η δημόσια ελληνική τηλεόραση αποσυνδέθηκε από τα μηχανήματα που την κρατούσαν στη ζωή. Ένα απόγευμα έτσι ξαφνικά αποφάσισαν οι νοσηλευτές της πως ''σε λίγες ώρες θα γυρίσουν οι διακόπτες''. Ξαφνικά σκοτάδι. Μια μέρα. Δυο. Τρεις. Τέσσερις. Πέντε...

Το σκοτάδι όμως δε σβήνει σκέψεις...

... πως αυτό που ξεκίνησε μικρό, ξεπέρασε τους εμπνευστές του. Παρομοιάζεται με την πλατεία Ταξίμ και μας αδελφώνει ξανά με τους γείτονες. Συμπαρασυρόμαστε υπογράφοντας petition ακόμα κι αν ο πρωθυπουργός τους μας επαναφέρει άγαρμπα στο αριστερό κομμάτι του εγκεφάλου μας, με το διχαστικό μήνυμα που απευθύνει στην Ευρώπη.

... πως εγχώρια (εκτός από τα πολλά απεργούντα) και διεθνή μέσα επικοινωνίας, ασχολούνται με ένα -συχνά παραπλανητικώς χρησιμοποιημένο- "μαύρο". Ψύχραιμα σε κάποιες χώρες, πιο συναισθηματικά φορτισμένα σε άλλες, μιλούν για το "σοκαριστικό" συμβάν με τρόπο που προδίδει μια ανά τω κόσμω λυσσασμένη πλέον ανάγκη για επανάσταση. Να σπάσει το παγκοσμιοποιημένο πύον, να ανακινήσει λίγη από εκείνη την αγιασμένη ενέργεια που θα χαρίσει ΚΑΙ στη δική μας γενιά ένα παράσημο στο πέτο.

... πως... επιστρέφει η χούντα στην Ελλάδα; Αφού δεν έκανε μια ποθητή εκκαθάριση η Κυβέρνηση! Αποφάσισε με το έτσι θέλω θάβοντας κάθε δημοκρατικό μέσο απόφασης να αντικαταστήσει το "παροχημένο" με ένα νεότερο ομοίωμα, επίσης χειραγωγημένο όμως και με δικά "της" παιδιά. Πίσω από το ρατσιστικό κωδικό όνομα "γερασμένη ΕΡΤ" πιθανά να κρύβει το κλείσιμο 13 νοσοκομείων ή το ξέπλυμα αμαρτημάτων που έπρεπε να θαφτούν...

... πως είμαστε πολύ ενθουσιώδης λαός! Στήνουμε ''πανηγύρι'' στο πι&φί!

... πως θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει. Ξεκινώντας από αριστερά κι εστιάζοντας στο αγόρι με το λευκό πουκάμισο, που αυτοαποκαλείται μόνιμος καταληψίας. Ο πρώτος που δράττεται της ευκαιρίας. Βλέπει στον καθρέφτη του τον Τσε όταν εμείς κοιτώντας τον βλέπουμε τον Τοτό (επιτέλους φάτσα μετά από τόσα ανέκδοτα). Πίσω του κλωτσάει και ωρύεται ό,τι δεν επέζησε ούτε στη μητερούλα Ρωσία...

... πως... τα ίδια σκέφτομαι για τα δεξιά. Μόνο που φαντάζομαι μαύρα εφαρμοστά μπλουζάκια, μούσκουλα και γυμνασμένα κωλαράκια (δυσκολεύομαι να εντοπίσω εγκέφαλο). Επιτέλους μια απόφαση που τους βρίσκει σύμφωνους. Συμπτωματικό να είναι που εμπεριέχει βία; Ρεβάνς! (δεν μας δίνατε το λόγο, κανάλι των σιωνιστών). Δημοκρατικά εκλεγμένοι δήμιοι, ψηφισμένοι από το θυμό που έχτισε η συσωρευμένη αγανάκτηση. Η ναζιστική ουσία μέσα στο αίμα τους, έριξε μόλις ένα κοχλασμό... Ισχύει το παραπάνω (θέλει η πουτάνα να κρυφτεί... )!

... πως... αλήθεια έρχεται κι ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ; WoW!!!

... πως έχω μέρες να δω τον πρωθυπουργό. Μάλλον ζει μια μεταοργασμική κατάσταση εφορίας. Οι Τροϊκανοί φωνάζουν από την Ευρώπη "δεν εννοούσαμε αυτό, ηλίθιε!". Σε αυτή την ανιστόρητη επικοινωνία, απαντά στη νύφη για να ακούσει η πεθερά πως "η τρόικα μου ζήτησε ένα νούμερο απόλυσης, έπρεπε να υπακούσω". (Συγχωρέστε μου τη βρωμερή σκέψη, αλλά... πώς στην οργή κάνει έρωτα στη γυναίκα του αυτό το αγόρι;).

... πως η συγκυβέρνηση... τι να σκεφτώ για αυτούς, πες μου τι! Ούτε βία, ούτε ευθύνες, ούτε έρωτας, ούτε ικανοποίηση, ούτε τίποτα. Κολύμπι στα χλιαρά νερά της ανυπαρξίας. Με το σκύλο ολόκληρο και την πίτα χορτάτη. Σαν να μην έχει υπάρξει ούτε μια μέρα παρελθόντος, σαν να μην υπάρχει ούτε μια μέρα μέλλοντος. Προσωποποιούν μια αρρωστημένη εκδοχή του "ζω το τώρα", απουσιάζοντας ουσιαστικά ΚΑΙ από αυτό...

... πως οι ΕΡΤάδες... όπα! Το ότι δηλώνω δυσαρέσκεια για την πρωθυπουργική απόφαση παιδιά... το ότι οι απόψεις μου για την ανάγκη ύπαρξης Ελληνικής Τηλεόρασης στο Καστελόριζο και την Ερίκουσα ''υπερασπίζονται'' το αίτημά σας... το ότι ο Σικελιανός, ο Καζαντζάκης κι ο Χατζηδάκης υπήρξαν πρόεδροι της εταιρίας... το ότι παίζετε ριψοκίνδυνο Αυγερόπουλο, μουσικά σύνολα ή ποιοτική και μορφωμένη Εποχή των Εικόνων... το ότι σας έχω συνδέσει με τα ασπρόμαυρα χρόνια της αθωότητάς μου... το ότι πήρε το μάτι μου τους δακρυσμένους μουσικούς και ανατρίχιασα... το ότι ο Λιάτσος με την αφρόκρεμα έχουν χωθεί στο λαγούμι τους, εμμέσως παραδεχόμενοι τη βρώμα των ενοχών τους... Εσείς των 1200 ευρώ που απομείνατε να περιφρουρείτε γενναία το πολύτιμο Αρχείο μαζί με τη Δημοκρατία... ΜΗΝ θεωρείτε συμπερασματικά πως αυτό σας κάνει ήρωες ή ποιοτικούς ανεξαιρέτως στη συνείδησή μου, ούτε σας δίνει συγχωροχάρτι για τον τρόπο με τον οποίο αφήσατε το συνδικαλισμό να εξευτελίσει το μόνο νόμιμο κανάλι ενημέρωσης σε τούτη τη χώρα. Δημοσιογράφοι είστε. Το συνώνυμο του επαναστάτη.  Ο δημοσιογράφος κάνει "χαρακίρι" αν δεν καταφέρνει να προστατέψει την αλήθεια και το δίκαιο στο φώς!

... πως ο κόσμος... Αλήθεια πολύς κόσμος πάλι μαζεμένος, τόσο ποικίλος στο είδος του!
Είναι σίγουρα εκεί:

... οι κλασικές παρουσίες. Απεργία να' ναι κι ότι να'ναι. Ας είναι για τα δικαιώματα της υπό εξαφάνιση σπάνιας κόκκινης κατσαρίδας. Αρκεί να έχει αναταραχή, ''ψωμί-παιδεία-ελευθερία'', απλυσιά κι ένα πανό με παθιασμένα γράμματα. Ρεύονται μπύρα και κατουρούν κάθε δέντρο που είχε την ατυχία να φυτρώσει στο δρόμο τους...

... οι επόμενοι του Λόττο. Άμα ακούμπησαν τα της ΕΡΤ, έρχεται η σειρά μας, σκέφτονται ανταριασμένοι. Τους της ΕΡΤ κανονικά τους μισούν γιατί ήταν πολύ καλομαθημένα, να τα λέμε κι αυτά. Στην καλύτερη τους είχαν γραμμένους. Αλλά πλησιάζει να ακουμπήσει "εγώ" η κατάσταση, άρα τους ενώνει κοινή μοίρα.

... συνδικαλισμός. Ξεκουράζει σίγουρα το κορμί του κάπου εκεί (επίσης με ψευδοεπαναστατικά πανό στα χέρια). Ζει για να διαλύει εταιρίες, οργανισμούς, συμφωνίες, για να σκοτώνει το καινούριο κι ότι μπορεί να ξεβολέψει τα συμφέροντά του. Έχει εισχωρήσει πονηρά σε κάθε χαραμάδα ανάμεσα στα ''δικαιώματα των εργαζομένων" και της ''ανάπτυξης''. Ελλάδα. Η γη της επαγγελίας τού καταστροφικού του ονείρου!

... οι χαιρέκακοι. Μιαν χαρά την κρύβουν όσο να' ναι πίσω από τη λύπη για ακόμα ένα χαμό. Υπεράνω πάντα. Στην ουσία ''αφού ψόφησε η δικιά μου η Κατσίκα, δεν με νοιάζει αν φοφήσει και του γείτονα... (ακολουθεί αιτιολογία για το μίσος)!''.

... απλοί άνθρωποι, που διατηρούν ανεξάρτητο το δικαίωμα του να μπορούν να κρίνουν και να λυπούνται χωρίς προσωπικό όφελος, για κάθε ιδιωτική η δημόσια κλωτσιά, κάθε νούμερο που ενισχύει το δείκτη της ανεργίας. Όλους! Βλέπεις το διαχωρισμό ανάμεσα στον Ιδιωτικό τομέα και τον Δημόσιο τον κάνουν οι άνθρωποι, όχι η ευτυχία! Αυτούς τους συμπαθώ.

 ... περίεργοι και "περίεργοι". Δεν ταιριάζουν έτσι κι αλλιώς στο χώρο, αλλά πάνε να δουν για να μεταφέρουν πρώτο χέρι την οπτική που βολεύει και στο αφεντικό... Στρατηγικές και προγραμματισμοί θα βασιστούν στις γκάφες!

... παθόντες. Οι ίδιοι απολυμένοι, ξέρουν τι σημαίνει ο όρος. Δεν τους νοιάζει από που απολύθηκες. Τους νοιάζει που το ντόμινο δεν δουλεύει για λογαριασμό του κοινού καλού. Κι αυτούς τους συμπαθώ!
 

... καλλιτέχνες. Χμ... Αυτά τα "δε θα περάσει ο φασισμός" δεν τα φαντάστηκα απλά, τα είδα, τα άκουσα και τα λΑτρΕψΑ. Ξεσηκώθηκα. Ανατρίχιασα. Μα όταν πέρασε η επήρεια και συνήλθα, ένιωσα ένα τεράστιο κενό. Λες δηλαδή κάτι τέτοιο να'ταν και το Πολυτεχνείο κι εγώ αφελώς το πέρασα για Ναπολεόντεια νίκη; Λες η ιστορική μνήμη να έχει χάσει τόσο μεγάλο κομμάτι της πραγματικότητας της και να μην έμαθα ποτέ την αλήθεια;

... οι ανύπαρκτοι. Μέσα στα ερωτηματικά και την απογοήτευση από την προηγούμενη σκέψη που ήρθε σαν κουβάς νερό στα μούτρα μου, "είδα" εκεί στην άκρη μια παρέα ανδρείκελα που σίγουρα ελπίζουν σε μια θεσούλα "αν". Ανέραστα ανθρώπινα παράσιτα χωρίς ζωές, που όλη νύχτα καταστρώνουν πώς θα βγάλουν δέκα ευρώ και τρέχουν την επόμενη με την όψη του "αγωνιστή" να πιάσουν θέση, να τους πάρει κι η φωτογραφία. "Ήμουν κι εγώ εκεί", η λεζάντα! Με είδατε! Έχουμε και τη ''νόμιμη'' απόδειξη...

Δε βλέπω ούτε ένα ζευγαράκι να φιλιέται παθιασμένα μπροστά στα αποκαΐδια (έστω στα πεταμένα σκουπίδια), για να στολίσω το background της μαύρης οθόνης, όπως σε κάθε σοβαρή διαμαρτυρία της εποχής...





... και μέσα σε όλα αυτά, διαβάζω πως ο Μίκης γυρίζει στην Ευρώπη όπου του κάνουν τιμητικές βραδιές στους ήχους των κλασικών του έργων κι η τελευταία μου ελπίδα για εξέγερση πεθαίνει στους δρόμους της εξουθενωτικής παράτας...


ΥΓ ευχή: Είθε η ψύχραιμη σκέψη που θα κάνω μετά από χρόνια να είναι "ο μπαγάσας τόλμησε. Καθάρισε το στάβλο!"