Όνειρα γλυκά
Πάρε με μαζί σου
Ξέρω δε μπορείς
Θέλεις
Ξέρεις δε μπορώ
Θέλω
Να προσέχεις
Τι, δεν ξέρω
Άλλο ήθελα να σου πω και το σκέπασα με ένα Να Προσέχεις
Αλλά τα Να μ’ Αγαπάς είναι άβολα
Λόγια της φωτιάς
Ίσως σκοτώσουν αξίες
Ίσως τελειώσουν το Τώρα
Το Τώρα είναι προφανώς μια Ουτοπία
Κάθε φορά αντέχει μόνο για μια στιγμή
Και ξανά
Όχι, το Μετά είναι Ουτοπία
Όποιο Μετά
Το Τώρα είναι ο προορισμός που έχασε το δρόμο του
Ως συνήθως η Ζωή
Κι ένα μικρό δάκρυ για τους χαμένους παραδείσους
Εκείνους κάποιων Μετά
Αν υπήρχαν
Αλλά Μετά δεν υπάρχουν είπαμε
Η Ουτοπία ήταν πάντα, μόνο, μια ιδέα
Ανήθικη, ψεύτρα
Ποτέ μια αλήθεια
Κάνει χάζι να μας κοροϊδεύει
Και ξαφνικά φεύγει το φως
Νυχτώνει πάλι
Ύπνος
Σα μικρός θάνατος
Δεν ξέρεις ποτέ τι θα σου αφήσει ζωντανό ως την επόμενη
Συνήθως αφήνει όσα αντέχουν το σκοτάδι της νύχτας και της σιωπής
Γιατί τα έχεις εκπαιδεύσει να το μπορούν
Αυτά που δεν αντέχουν ζητούν προσοχή
Δεν τα δοκιμάσαμε
Δεν ξέρουμε αν αντέχουν το σκοτάδι ή πάλι προτιμούν το φως
Και το κακό είναι πως ίσως δεν το μάθουμε ποτέ
Απλά, μετά… να προσέχεις!
Βλέπεις; Δεν ήταν ένα εκατομμύριο
Ψέματα!!!
Αυτά ήταν όλα κι όλα μέσα στο Καληνύχτα μου
Γι’ αυτό δεν στο είπα…
Μμμμμ....!!! Δεν είχα ξαναδιαβάσει κάτι δικό σου σε αυτό το στύλ!!! Πολύ όμορφο και το νόημά του πολύ γλυκό! Μπράβο κοπελούδα μου για ακόμα μια φορά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου να δεις ρεπερτόριο, σου λέω... στα ακροδάχτυλά μου έχω και σε πιο πικρό αν θες (γιατί τώρα βλέπω μια θλιβερή ταινία)... θες; Εντάξει...
ΔιαγραφήΠάνο, φίλε... Όταν είδα τα δάκρυα στα μάτια σου αποφάσισα πως δεν είχε σημασία η αιτία ούτε η αφορμή που προκάλεσε το 'ουτοπικό' αυτό παραλήρημα... είναι αφιερωμένο σε σένα, όπως και να έχει με την απόλυτη σιγουριά πως η 20χρονη πλέον φιλία σου δεν είναι μια ουτοπία! Σε ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή