"Στις νύχτες να μπαίνεις γυμνός"

Είναι κομμάτια τέχνης που απλά δεν μπορείς να τους αντισταθείς.

Λέει η Χ. Χονδρογιάννη (Στις νύχτες να μπαίνεις γυμνός):


Ένα λεπτό παίρνει μονάχα ο θάνατος. Ήταν ποιος θα έβρισκε πρώτος το θάρρος να πυροβολήσει. Ήθελα να μουν εγώ. Απ΄ την αρχή αυτό προσπάθησα, με όλους τους αδέξιους τρόπους. Να μας σκοτώσω. Αν θα’ σουνα λιγότερο άντρας, θα ήμουν κι εγώ λιγότερο γυναίκα, αυτό είχα μάθει. Μου ήταν πάντα τόσο εύκολο να πυροβολώ, αλλά… γίνανε όλα γρήγορα…

Και βρέθηκα μ’ ένα πιστόλι στο χέρι και, για πρώτη μου φορά, ούρλιαξε η φύση μου που ποτέ δε γνώρισα και έκανε τα χέρια μου να τρέμουν. Πλησίαζες και ούρλιαζα. Τι γινόταν; Πως; Πως είχε γίνει όλο αυτό, τόσο πολύ, τόσο γρήγορα;

Όλα καινούρια ήταν. Κάποιος, λες, μέσα σε χρόνο τόσο μικρότερο απ’ αυτόν που το μυαλό μου είχε μάθει να διαχειρίζεται, με πέταξε πίσω σε μιαν αρχή μου που τρομαγμένη είχα κλειδαμπαρώσει. Είχα κρεμάσει έξω απ’ την πόρτα ‘ΚΥΝΔΥΝΟΣ’ και πέρασα μια ζωή χωρίς να αναρωτηθώ ποτέ τι είχα κρύψει εκεί μέσα. Ήρθες και βρέθηκα ξαφνικά πίσω από την πόρτα.

Η ομορφιά είναι τρομακτικότερη από τον πόνο σαν καταλάβεις ότι έχτισες όλο σου το σύμπαν μακριά της.