… μπάχαλο… στρίψε τσιγάρο θα μας πάρει ώρα...
Ποιος ηλίθιος σκέφτηκε να κάνει ομάδες -Καπιταλο/Σοσιαλο/Κουμουνισμός- κι εκεί μέσα να χωρέσει τα είμαι, τα σκέφτομαι, τα πρέπει, τα δρώ, τα θέλω, τα πιστεύω και τα προσδοκώ 5-6 δισεκατομυρίων ψυχών πάνω στη γη, δεν το κατάλαβα. Γιατί θα πρέπει δηλαδή και να υπάρχουν συστήματα που προσφέρουν μαζική εξυπηρέτηση κι όχι haute couture. Βέβαια καταλαβαίνω το safe της υπόθεσης αλλά πιστέυω ότι είναι και οι νόμοι γι’ αυτή τη δουλειά, οι οποίοι έχουν ψηφιστεί με δημοκρατικότατη ευσυνειδησία. Όχι;
Δεν είμαι σοβαρά πολιτικοποιημένο άτομο, ενίοτε ανατρεπτικό (ή είναι κι αυτό πολιτική;)… obviously δεν διάβασα τους νεότερους πολιτικούς λόγιους ούτε μελέτησα ποτέ τα άπαντα των σχετικών τρανών προσωπικοτήτων των μόλις περασμένων αιώνων κι όποτε κάτι πέφτει στα χέρια μου νιώθω τη φτώχια της πολιτικής μου γνώσης μέσα απ’ την εγκεφαλική ανατριχίλα που μου προκαλούν τα όσα σπουδαία έχουν καταγραφεί εν τη απουσία μου. Shit again, τι δουλειά έχω εδώ δεν ξέρω. Όμως, με γαργαλάει ο αντιρησίας μέσα μου, που αναπτύχθηκε διαβάζοντας μυθιστορήματα που γράφουν τύπισες σαν την Άυν Ραντ και κάτι παλιοχαρακτήρες με προκαλούν να το φωνάξω. Ούγκρρρρρρ!
Καλά δε με νοιάζει να ζουν άνθρωποι με αυταπάτες ή όταν κομμάτια από τις αυταπάτες αυτές έχουν δανειστεί και στοιχεία μεγάλων ιδεών που έχουν ξεθωριάσει πια μέσα σ’ ένα μοντέρνο κόσμο που τίποτα δεν apply in it όπως παλιά, ούτε σκάω για το τι εγκατέστεισε ο προπάππους του καθένα στον εγκέφαλο τού φιλότιμου κληρονόμου του… αλλά με χαλάει να μου κόβουν το view μου! Μη σταθείς μπροστά στο οπτικό μου πεδίο και είμαστε φίλοι!
Ντάξει, είμαι και γω ένα τεμπέλικο, νωχελικό πνεύμα, δε λέω (πες μου τώρα ότι δεν ταιριάζω στο κομουνιστικό πρότυπο), αλλά που βαριέται ακόμα και την τεμπελιά τόσο ώστε να δρά και να κάνει μεγαλούτσικα πράματα μια στις τόσες (έτσι για να έχω άλλωθι να ρεμπελέψω μετά, κι αυτό δεν συμφωνεί με κανένα πρότυπο, είναι ηθική κλεψιά). Αλλά έχω αποτελέσματα όταν αποφασίσω να δράσω!!! Γιατί να τα κάνω αυτά δώρο σε έναν ανίκανο που έμαθε να περιμένει τη μαμά πατρίδα να τον ταϊσει, να τον ποτίσει, να τον πάει βόλτα, να τον νταντέψει; Όταν εγώ στη δουλειά μου κοίταζα τ’αψήλου, να μάθω, να εξελιχθώ, να ανέβω… γιατί να λάβω τα ίδια με κείνη την ηλίθια που έκανε τα μισά περιμένοντας να έρθει η ώρα να πάει να κουτσομπολέψει με την γειτόνισσα τις δυνατότητες του ‘κύρη’ τους στο νυφικό κρεβάτι και μετά να φάει για βραδυνό τη μιζέρια της μαζί με μια σοδίτσα.
Ναι. Το λέω ευθαρσώς δεν πιστεύω ότι είμαστε όλοι ίσοι σε τούτη τη ζωή. Μερικοί γεννήθηκαν σαν τεμπέλικα παράσιτα και δεν θα μου χαλάσει την αύρα αν πεθάνουν της πείνας.
Βέβαια άλλοι δεν έχουν απλά την ικανότητα και ας έχουν τη διάθεση. Εκεί δείχνω κατανόηση... είπαμε.
Κι ενώ λέω ότι μισώ την κουμουνιστική ιδέα που γέννησε τη μεγαλύτερη μαφία που αναδείχτηκε στην υδρόγειο με το γνωστό «πείραμα» (τότε, παλιά, ξέρετε), σιχαίνομαι ΚΑΙ την εκμετάλευση που γεννάει το καπιταλιστικό ‘γουρούνι’ που υπάρχει για να με διαψεύδει καθώς έτσι και αλλιώς ζω για να υποστηρίζω την ιδιωτική πρωτοβουλία (ειδικά σε μια χώρα που δεν έμαθε ποτέ να δρα συλλογικά). Αλλά βρε ‘γουρούνιε’ μη γουρουνίζεις και σε τέτοιο βαθμό. Μας ξεβρώμισες. Η δημιουργία κι η πρόοδος και οι επενδύσεις (στα οποία πιστεύω μετά καρδίας και πνεύματος) έχουν διαφορά από την απάτη και την εκμετάλευση που δεν οδηγούν έτσι και αλλιώς σε καλό δρόμο! Αδιέξοδο δημιουργείς ηλίθιε αν το κάνεις! Και συ θα πληρώσεις στο τέλος μαζί με όλους, κι όσους δεν φταίνε.
Ας παραθέσουμε ένα φανταστικό παράδειγμα που κάθε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις είναι τυχαία και συμτωματική. Ας πούμε, λοιπόν, οτι ένας μάγκας (το μάγκας του το’ χω) παίρνει δανεικά από το κράτος μερικά εκκατομύρια² για να δημιουργήσει το όνειρό του… το’ χει τώρα, τι να κάνουμε… ας υποθέσουμε ότι το όνειρό του είναι ένας ξενοδοχειακός κολοσσός που θα καταπολεμίσει την ανεργεία στην περιοχή του, όντας αλτρουϊστής ο τύπος* ΑΛΛΑ... αφού πήρε όσα πήρε και αλιμπούρδωσε** ότι μπορούσε, στο τέλος του καλοκαιριού απολύει τον κόσμο πριν λήξει η σεζόν για να γλυτώσει κάτι ‘εξοδά τους’ με χειμερινές ανεργείες, κτλ… εγώ, φίλε, αυτό δεν το ονομάζω ιδιωτική πρωτοβουλία και εξέλιξη, το ονομάζω απάτη² και στασιμότητα. Εξάλλου έλεος/δάνειο από το κράτος παίρνεις ηλίθιε (το στανιό μου…) με χρήματα δικά μου και του κακομοίρη εκεί, αφού εσύ ποτέ δεν έχεις κέρδη… για να κάνεις έργο επειδή εκείνο –το κράτος δηλαδή- βαριέται. Κι αν νομίζεις ότι όταν*** πεθάνεις θα πάρεις μαζί σου περισσότερα από μένα, χα-χα-χα... δεν κάνεις καμιά δωρεά τώρα που μπορείς για να γίνεις και ήρωας λέω γώ;
Καλά, θα μου πείς, οι άγραφοι νόμοι της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που τόσο συμπαθώ, θρέφουν στα σπλάχνα τους έτσι και αλλιώς ένα τέρας… καπιταλιστικό αλλά τέρας… και shit μόλις μου είπανε ότι για να επιβιώσει τρώει σάρκα και χρήμα… και για να υπάρξει σάρκα πρέπει να υπάρχει άνθρωπος, ενώ για να υπάρξει χρήμα πρέπει να υπάρχει χρήμα... και γω που νόμιζα ότι είχα βρεί το πολιτικό μου δρόμο. Φτού!
Άρα, γεννήστε δούλους παιδιά, να’ χουμε για τη, δεδομένη όπως φαίνεται, θυσία. Αλά Μινοταύρ... Α! Κι αφού κι οι άλλοι το κάνουν… τυπώστε και κάνα δολάριο παραπάνω εκεί στα υπόγεια της οδ. Πανεπιστημίου, να’ χουμε κάτι στα χέρια μας να δίνουμε να κάνει circulation το χρήμα! (ή φοβάστε το μύθο του χρυσού και του κρατικού θυσαυροφυλακίου;;;!!!)
Εν τέλει φεύγω πιο μπερδεμένη από όσο ήρθα… ξέρω γω; Πειστήτε (εγώ αδυνατώ) από κείνη τη χοντρή που έχει ξεχαστεί από το 1920 βρίζοντας τον καπιταλισμό (όσα δε φτάνει η αλεπού) και διαλαλεί το σύντομο ανέκδοτο «κράτος επιχειρηματίας» (υπονοεί after all ότι το κράτος είναι καλύτερος επιχειρηματίας και δεν το έχω καταλάβει; Μεταφράστε μου πριν προβώ σε καμιά πράξη ανίερη, πλιζ…)… ή εναλλακτικά βρείτε κάνα δικό σας νέο σύστημα να ακολουθήσουμε, γιατί όντως τώρα guys… βαρέθηκα να το κωλοβαράμε τόσο καιρό! Αηδία κατάντησε…
*‘Οχι δεν θα εξασφαλίσει στο κακομαθημένο σου ταξίδια στη σελήνη και σπουδές στα αμερικάνικα κολέγια μ@λ@κ@., δουλειά θα δώσει σε άνεργους και ΑΝ μείνει κέρδος παίρνεις και συ κάτι για τον κόπο σου ανάλογα και σύμφωνα με τα ρίσκα που εμπεριέχει ο καπιταλισμός και η ιδιωτική πρωτοβουλία στο κανονικό τους, ο κανακάρης σου να δουλέψει όπως όλοι…
** Δεν ξέρω πως γράφεται η λέξη… ντρέπομαι και απολογούμαι!
*** Ο Ωνάσης δεν έλεγε ΟΤΑΝ πεθάνω αλλά ΑΝ… τόσο χρήμα και τα κατάφερε να εαυτο-ανατραπεί!
Ποιος ηλίθιος σκέφτηκε να κάνει ομάδες -Καπιταλο/Σοσιαλο/Κουμουνισμός- κι εκεί μέσα να χωρέσει τα είμαι, τα σκέφτομαι, τα πρέπει, τα δρώ, τα θέλω, τα πιστεύω και τα προσδοκώ 5-6 δισεκατομυρίων ψυχών πάνω στη γη, δεν το κατάλαβα. Γιατί θα πρέπει δηλαδή και να υπάρχουν συστήματα που προσφέρουν μαζική εξυπηρέτηση κι όχι haute couture. Βέβαια καταλαβαίνω το safe της υπόθεσης αλλά πιστέυω ότι είναι και οι νόμοι γι’ αυτή τη δουλειά, οι οποίοι έχουν ψηφιστεί με δημοκρατικότατη ευσυνειδησία. Όχι;
Δεν είμαι σοβαρά πολιτικοποιημένο άτομο, ενίοτε ανατρεπτικό (ή είναι κι αυτό πολιτική;)… obviously δεν διάβασα τους νεότερους πολιτικούς λόγιους ούτε μελέτησα ποτέ τα άπαντα των σχετικών τρανών προσωπικοτήτων των μόλις περασμένων αιώνων κι όποτε κάτι πέφτει στα χέρια μου νιώθω τη φτώχια της πολιτικής μου γνώσης μέσα απ’ την εγκεφαλική ανατριχίλα που μου προκαλούν τα όσα σπουδαία έχουν καταγραφεί εν τη απουσία μου. Shit again, τι δουλειά έχω εδώ δεν ξέρω. Όμως, με γαργαλάει ο αντιρησίας μέσα μου, που αναπτύχθηκε διαβάζοντας μυθιστορήματα που γράφουν τύπισες σαν την Άυν Ραντ και κάτι παλιοχαρακτήρες με προκαλούν να το φωνάξω. Ούγκρρρρρρ!
Καλά δε με νοιάζει να ζουν άνθρωποι με αυταπάτες ή όταν κομμάτια από τις αυταπάτες αυτές έχουν δανειστεί και στοιχεία μεγάλων ιδεών που έχουν ξεθωριάσει πια μέσα σ’ ένα μοντέρνο κόσμο που τίποτα δεν apply in it όπως παλιά, ούτε σκάω για το τι εγκατέστεισε ο προπάππους του καθένα στον εγκέφαλο τού φιλότιμου κληρονόμου του… αλλά με χαλάει να μου κόβουν το view μου! Μη σταθείς μπροστά στο οπτικό μου πεδίο και είμαστε φίλοι!
Ντάξει, είμαι και γω ένα τεμπέλικο, νωχελικό πνεύμα, δε λέω (πες μου τώρα ότι δεν ταιριάζω στο κομουνιστικό πρότυπο), αλλά που βαριέται ακόμα και την τεμπελιά τόσο ώστε να δρά και να κάνει μεγαλούτσικα πράματα μια στις τόσες (έτσι για να έχω άλλωθι να ρεμπελέψω μετά, κι αυτό δεν συμφωνεί με κανένα πρότυπο, είναι ηθική κλεψιά). Αλλά έχω αποτελέσματα όταν αποφασίσω να δράσω!!! Γιατί να τα κάνω αυτά δώρο σε έναν ανίκανο που έμαθε να περιμένει τη μαμά πατρίδα να τον ταϊσει, να τον ποτίσει, να τον πάει βόλτα, να τον νταντέψει; Όταν εγώ στη δουλειά μου κοίταζα τ’αψήλου, να μάθω, να εξελιχθώ, να ανέβω… γιατί να λάβω τα ίδια με κείνη την ηλίθια που έκανε τα μισά περιμένοντας να έρθει η ώρα να πάει να κουτσομπολέψει με την γειτόνισσα τις δυνατότητες του ‘κύρη’ τους στο νυφικό κρεβάτι και μετά να φάει για βραδυνό τη μιζέρια της μαζί με μια σοδίτσα.
Ναι. Το λέω ευθαρσώς δεν πιστεύω ότι είμαστε όλοι ίσοι σε τούτη τη ζωή. Μερικοί γεννήθηκαν σαν τεμπέλικα παράσιτα και δεν θα μου χαλάσει την αύρα αν πεθάνουν της πείνας.
Βέβαια άλλοι δεν έχουν απλά την ικανότητα και ας έχουν τη διάθεση. Εκεί δείχνω κατανόηση... είπαμε.
Κι ενώ λέω ότι μισώ την κουμουνιστική ιδέα που γέννησε τη μεγαλύτερη μαφία που αναδείχτηκε στην υδρόγειο με το γνωστό «πείραμα» (τότε, παλιά, ξέρετε), σιχαίνομαι ΚΑΙ την εκμετάλευση που γεννάει το καπιταλιστικό ‘γουρούνι’ που υπάρχει για να με διαψεύδει καθώς έτσι και αλλιώς ζω για να υποστηρίζω την ιδιωτική πρωτοβουλία (ειδικά σε μια χώρα που δεν έμαθε ποτέ να δρα συλλογικά). Αλλά βρε ‘γουρούνιε’ μη γουρουνίζεις και σε τέτοιο βαθμό. Μας ξεβρώμισες. Η δημιουργία κι η πρόοδος και οι επενδύσεις (στα οποία πιστεύω μετά καρδίας και πνεύματος) έχουν διαφορά από την απάτη και την εκμετάλευση που δεν οδηγούν έτσι και αλλιώς σε καλό δρόμο! Αδιέξοδο δημιουργείς ηλίθιε αν το κάνεις! Και συ θα πληρώσεις στο τέλος μαζί με όλους, κι όσους δεν φταίνε.
Ας παραθέσουμε ένα φανταστικό παράδειγμα που κάθε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις είναι τυχαία και συμτωματική. Ας πούμε, λοιπόν, οτι ένας μάγκας (το μάγκας του το’ χω) παίρνει δανεικά από το κράτος μερικά εκκατομύρια² για να δημιουργήσει το όνειρό του… το’ χει τώρα, τι να κάνουμε… ας υποθέσουμε ότι το όνειρό του είναι ένας ξενοδοχειακός κολοσσός που θα καταπολεμίσει την ανεργεία στην περιοχή του, όντας αλτρουϊστής ο τύπος* ΑΛΛΑ... αφού πήρε όσα πήρε και αλιμπούρδωσε** ότι μπορούσε, στο τέλος του καλοκαιριού απολύει τον κόσμο πριν λήξει η σεζόν για να γλυτώσει κάτι ‘εξοδά τους’ με χειμερινές ανεργείες, κτλ… εγώ, φίλε, αυτό δεν το ονομάζω ιδιωτική πρωτοβουλία και εξέλιξη, το ονομάζω απάτη² και στασιμότητα. Εξάλλου έλεος/δάνειο από το κράτος παίρνεις ηλίθιε (το στανιό μου…) με χρήματα δικά μου και του κακομοίρη εκεί, αφού εσύ ποτέ δεν έχεις κέρδη… για να κάνεις έργο επειδή εκείνο –το κράτος δηλαδή- βαριέται. Κι αν νομίζεις ότι όταν*** πεθάνεις θα πάρεις μαζί σου περισσότερα από μένα, χα-χα-χα... δεν κάνεις καμιά δωρεά τώρα που μπορείς για να γίνεις και ήρωας λέω γώ;
Καλά, θα μου πείς, οι άγραφοι νόμοι της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που τόσο συμπαθώ, θρέφουν στα σπλάχνα τους έτσι και αλλιώς ένα τέρας… καπιταλιστικό αλλά τέρας… και shit μόλις μου είπανε ότι για να επιβιώσει τρώει σάρκα και χρήμα… και για να υπάρξει σάρκα πρέπει να υπάρχει άνθρωπος, ενώ για να υπάρξει χρήμα πρέπει να υπάρχει χρήμα... και γω που νόμιζα ότι είχα βρεί το πολιτικό μου δρόμο. Φτού!
Άρα, γεννήστε δούλους παιδιά, να’ χουμε για τη, δεδομένη όπως φαίνεται, θυσία. Αλά Μινοταύρ... Α! Κι αφού κι οι άλλοι το κάνουν… τυπώστε και κάνα δολάριο παραπάνω εκεί στα υπόγεια της οδ. Πανεπιστημίου, να’ χουμε κάτι στα χέρια μας να δίνουμε να κάνει circulation το χρήμα! (ή φοβάστε το μύθο του χρυσού και του κρατικού θυσαυροφυλακίου;;;!!!)
Εν τέλει φεύγω πιο μπερδεμένη από όσο ήρθα… ξέρω γω; Πειστήτε (εγώ αδυνατώ) από κείνη τη χοντρή που έχει ξεχαστεί από το 1920 βρίζοντας τον καπιταλισμό (όσα δε φτάνει η αλεπού) και διαλαλεί το σύντομο ανέκδοτο «κράτος επιχειρηματίας» (υπονοεί after all ότι το κράτος είναι καλύτερος επιχειρηματίας και δεν το έχω καταλάβει; Μεταφράστε μου πριν προβώ σε καμιά πράξη ανίερη, πλιζ…)… ή εναλλακτικά βρείτε κάνα δικό σας νέο σύστημα να ακολουθήσουμε, γιατί όντως τώρα guys… βαρέθηκα να το κωλοβαράμε τόσο καιρό! Αηδία κατάντησε…
*‘Οχι δεν θα εξασφαλίσει στο κακομαθημένο σου ταξίδια στη σελήνη και σπουδές στα αμερικάνικα κολέγια μ@λ@κ@., δουλειά θα δώσει σε άνεργους και ΑΝ μείνει κέρδος παίρνεις και συ κάτι για τον κόπο σου ανάλογα και σύμφωνα με τα ρίσκα που εμπεριέχει ο καπιταλισμός και η ιδιωτική πρωτοβουλία στο κανονικό τους, ο κανακάρης σου να δουλέψει όπως όλοι…
** Δεν ξέρω πως γράφεται η λέξη… ντρέπομαι και απολογούμαι!
*** Ο Ωνάσης δεν έλεγε ΟΤΑΝ πεθάνω αλλά ΑΝ… τόσο χρήμα και τα κατάφερε να εαυτο-ανατραπεί!
This must be the most complicated way to write about simple things. If you where a programmer, I would say you write "spaghetti code" :)
ΑπάντησηΔιαγραφήcheers!
hahaha... That's a good one.
ΑπάντησηΔιαγραφήBut no, it IS actually compicated to write about simple things. But speaking about 'complicated' tell me what can be more than this:
Someone -possibly greek- maintains a blog -possibly dutch- which contains possibly 3 languages -greek, english, dutch- and his obvious -possibly- acomondation is in Antarctica... man i am sweating already!
I agree with whatever you say and in whatever language you say it! GO,girl...GO!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή