Έχω αγανακτήσει. Τα νεύρα μου είναι τεντωμένα από ένα τίποτα (πως λέγαμε ο 'κανένας';!).
Πώς είναι δυνατόν σε μια αντι-μεσογειακή χώρα με το ανάλογο αντιμεσογειακό, γεμάτο απαγορευτικές πινακίδες κλίμα και καταμεσής του βροχερού, κρύου φθινοπώρου ή λίγο πριν παραδώσει αυτό τη σκυτάλη στο χειμώνα, να υπάρχουν, να ευδοκιμούν κι ακόμα χειρότερα να κυκλοφορούν ελεύθερα… κουνούπια!!!!!!
Να κάνουν ματαιόδοξες χαμηλές πτήσεις κοντά στο ακουστικό σου πεδίο με τέτοια προκλητικότητα που αν ήταν αληθινοί πιλότοι στο αιγαίο ‘κακό στον Τούρκο’ που έλεγε η αείμνηστη εφτανησιώτισσα γιαγιά μου, κι ας είναι τα άτιμα μόνο ένα εκατοστό στο μέγεθός τους και αυτό επειδή είμαι large (κι επειδή βαριέμαι να σκεφτώ αντικειμενικά τα μεγέθη αυτή τη στιγμή).
Όσο μικρά και να είναι όμως τόσο ισχυρά αποδεικνύονται και εφτάψυχα επιπλέον, αφού αντέχουν το βόρειο καιρό κι έχουν και τη δύναμη να σε προκαλούν, με αυτό το σιχαμερό και δυνατό για τα τόσο μικρά πνευμόνια που θα διαθέτουν… ββββζζζζζζζζ ζ ζ ζ ζ ζ ...
Ετοιμάζομαι να ξαπλώσω… δεν έχω εντομοαπωθητικό (άσε που δεν βρίσκεις εύκολα στα μέρη μας, αφού είναι βλαβερό για το περιβάλλον)… έχω κάνει ένα τελευταίο έλεγχο στους μουτζουρωμένους πια τοίχους και το υψηλό ταβάνι, τίποτα φρέσκο και λαχταριστό για την ανοιχτή μου παλάμη που πλέον ζει για τη ρεβάνς. Βασιλεύει ησυχία στο βασίλειο και γω με μια ξαφνική ένταση σαν αυτή του στρατιώτη που βρίσκεται σε νηνεμία πριν την καταιγίδα, χαμηλώνω το φως και πάω για τη βραδινή πολυπόθητη βουτιά στο μαλακό μου κρεβάτι.
... κι εκεί που ακόμα δεν έχει ακουμπήσει το κεφάλι μου στο μαξιλάρι, με το ένα χέρι έτοιμη να τραβήξω το σκέπασμα και το σώμα μου σε αυτό τον απειροελάχιστο χρόνο δεν έχει ακόμα επέλθει σε πλήρη οριζοντίωση, οι δε μυς είναι ακόμα σε ένταση και λίγα κλάσματα του δευτερολέπτου πριν τους δοθεί η άδεια να επέλθουν σε ηρεμία και χαλάρωση, με την ύψιστη ηδονή ανά χείρας (ένα υπέροχο βιβλίο που άρχισα χτες)… ββββζζζζζζ ζ ζ ζ… πάλι χαμηλή πτήση ξυστά από το αυτί μου, σχεδόν ακούμπησε το βλέφαρο και χάθηκε στο σκοτεινό φόντο, σε μια επικίνδυνη αλλαγή πλεύσης, δικής του αλλά… μπορεί και δικής μου από το ξάφνιασμα και το θυμό.
Τι timing είναι αυτό! Που στο διάβολο με πέτυχε με τη μια πάλι κι ακριβώς στο αυτί και στο βλέφαρο!!! Ότι μισώ περισσότερο! Τι εξελιγμένα στοχευτικά συστήματα διαθέτει το σιχαμερό πιλοτήριό του;
Αδίστακτο, εξωφρενικό, ενοχλητικό, ανόητο, αηδιαστικό, παράφωνο, ύπουλο, κακότροπο, απωθητικό, ακόρεστο, ανεπιθύμητο, μικρό ζιζάνιο… άϊ χάσου από δώώώώώ… ή μείνε και πιες αίμα, μόνο ΣΚΑααααΣΕ!
Πώς είναι δυνατόν σε μια αντι-μεσογειακή χώρα με το ανάλογο αντιμεσογειακό, γεμάτο απαγορευτικές πινακίδες κλίμα και καταμεσής του βροχερού, κρύου φθινοπώρου ή λίγο πριν παραδώσει αυτό τη σκυτάλη στο χειμώνα, να υπάρχουν, να ευδοκιμούν κι ακόμα χειρότερα να κυκλοφορούν ελεύθερα… κουνούπια!!!!!!
Να κάνουν ματαιόδοξες χαμηλές πτήσεις κοντά στο ακουστικό σου πεδίο με τέτοια προκλητικότητα που αν ήταν αληθινοί πιλότοι στο αιγαίο ‘κακό στον Τούρκο’ που έλεγε η αείμνηστη εφτανησιώτισσα γιαγιά μου, κι ας είναι τα άτιμα μόνο ένα εκατοστό στο μέγεθός τους και αυτό επειδή είμαι large (κι επειδή βαριέμαι να σκεφτώ αντικειμενικά τα μεγέθη αυτή τη στιγμή).
Όσο μικρά και να είναι όμως τόσο ισχυρά αποδεικνύονται και εφτάψυχα επιπλέον, αφού αντέχουν το βόρειο καιρό κι έχουν και τη δύναμη να σε προκαλούν, με αυτό το σιχαμερό και δυνατό για τα τόσο μικρά πνευμόνια που θα διαθέτουν… ββββζζζζζζζζ ζ ζ ζ ζ ζ ...
Ετοιμάζομαι να ξαπλώσω… δεν έχω εντομοαπωθητικό (άσε που δεν βρίσκεις εύκολα στα μέρη μας, αφού είναι βλαβερό για το περιβάλλον)… έχω κάνει ένα τελευταίο έλεγχο στους μουτζουρωμένους πια τοίχους και το υψηλό ταβάνι, τίποτα φρέσκο και λαχταριστό για την ανοιχτή μου παλάμη που πλέον ζει για τη ρεβάνς. Βασιλεύει ησυχία στο βασίλειο και γω με μια ξαφνική ένταση σαν αυτή του στρατιώτη που βρίσκεται σε νηνεμία πριν την καταιγίδα, χαμηλώνω το φως και πάω για τη βραδινή πολυπόθητη βουτιά στο μαλακό μου κρεβάτι.
... κι εκεί που ακόμα δεν έχει ακουμπήσει το κεφάλι μου στο μαξιλάρι, με το ένα χέρι έτοιμη να τραβήξω το σκέπασμα και το σώμα μου σε αυτό τον απειροελάχιστο χρόνο δεν έχει ακόμα επέλθει σε πλήρη οριζοντίωση, οι δε μυς είναι ακόμα σε ένταση και λίγα κλάσματα του δευτερολέπτου πριν τους δοθεί η άδεια να επέλθουν σε ηρεμία και χαλάρωση, με την ύψιστη ηδονή ανά χείρας (ένα υπέροχο βιβλίο που άρχισα χτες)… ββββζζζζζζ ζ ζ ζ… πάλι χαμηλή πτήση ξυστά από το αυτί μου, σχεδόν ακούμπησε το βλέφαρο και χάθηκε στο σκοτεινό φόντο, σε μια επικίνδυνη αλλαγή πλεύσης, δικής του αλλά… μπορεί και δικής μου από το ξάφνιασμα και το θυμό.
Τι timing είναι αυτό! Που στο διάβολο με πέτυχε με τη μια πάλι κι ακριβώς στο αυτί και στο βλέφαρο!!! Ότι μισώ περισσότερο! Τι εξελιγμένα στοχευτικά συστήματα διαθέτει το σιχαμερό πιλοτήριό του;
Αδίστακτο, εξωφρενικό, ενοχλητικό, ανόητο, αηδιαστικό, παράφωνο, ύπουλο, κακότροπο, απωθητικό, ακόρεστο, ανεπιθύμητο, μικρό ζιζάνιο… άϊ χάσου από δώώώώώ… ή μείνε και πιες αίμα, μόνο ΣΚΑααααΣΕ!
Α, η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, τίποτα από ότι καταγράφεται δεν είναι προϊόν φαντασίας. Είναι η, τρομερά ερεθιστική για το ανθρώπινο νευρικό σύστημα, αλήθεια!
ΑπάντησηΔιαγραφή(και συ πανούργο πλάσμα έλα να μου ζητήσεις πνευματικά δικαιώματα!)
Έχεις δει το καλοκαίρι τα ανηψάκια σου που είναι τα προσωπάκια τους γεμάτια κουνουπωφαγωσιές??? Μάλλον γιατί το αιματάκι τους είναι πιο γλυκό απο των μεγάλων, δεν μπορώ να δώσω άλλη εξήγηση! Εμένα, και χειμωνιάτικα, γιατί με τρώνε γριά γυναίκα??? Ανοίγω το φως αγανακτισμένη και τα βλέπω να κρέμονται απο πάνω μου σαν νυχτερίδες! Και έρχονται τα σκασμένα πάνω στο καλύτερο... πάνω που έχεις χαβόσει και είσαι έτοιμη να παραδοθείς στα "χέρια" του γλυκού Θεού Υπνου... το κέρατο του μέσα, σου το χαλάει και άντε να τα ξαναπλώσει τα ρημάδια τα "χέρια" του ξανά, γιατί ο ευλογημένος είναι και παράξενος! Να'σαι καλά βρε Ζουζούνα μου, με έκανες και γέλασα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα είχαμε χιόνι, ο κόσμος άσπρος παντού, κι ένα κουνούπι πάλι στα μέσα στα πόδια μου, τριγυρνούσε στην κουζίνα σαν μεθυσμένο... το άφησα ήσυχο γιατί ήταν εύκολη λεία και δεν είχε αξία να το 'φάω' σε τόσο αδύναμη στιγμή. Τελικά τα πιάνει ο χειμώνας!
ΑπάντησηΔιαγραφή