Εκλογές

Και δεν είχα τι να εξευτελίσω...

Ανακάλυψα όμως γιατί είναι η ημερομηνία σταθμός μέσα στο έτος, κάθε ένα, δύο, τρία ή τέσσερα χρόνια. Γιατί;

Μα...

• Είναι το εικοσιτετράωρο που θέλουμε να μπεκροπιούμε ακόμα και όσοι μη αλκοολόφιλοι, γιατί μας διαολίζει το ότι δεν μπορείς να το κάνεις και μόνο… (δικαίωμα στη διαμαρτυρία)

• Είναι η Κυριακή που μπορείς και να μην πας στην εκκλησία ή που έχεις να κάνεις και κάτι μετά από αυτήν κι είναι αμαρτία να μην το κάνεις… (αθώα φλέρτ με την κόλαση)

• Είναι το σαββατοκύριακο που θα στηθεί ανελέϊτο φαγοπότι με το συγγενολόϊ που μαζεύτηκε από τους πέντε ορίζοντες, με αφορμή το δημοκρατικό δικαίωμα και αιτία το τζάμπα τριήμερο άδειας από το αφεντικό λόγω απόστασης… (το πεπρωμένο μιας χώρας)

• Είναι η περίοδος arround this date που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης γιορτάζουν σαν να γίνεται επανάσταση, ενώ στην ουσία εκδίδονται σαν ιερόδουλες στη σειρά… (τρόποι εκπόρνευσης Α’)

• Είναι η περίοδος arround this date που κάποιοι άνθρωποι με γλωσσοδιάρροια δεν έχουν πάρει γραμμή το καφέ νερουλό πράμα που πετάγεται ανεξέλεγκτα από το φάρυγγά τους μέσω στόματος… (εκ παλινδρόμησης λάθος έξοδος)

• Είναι η μέρα που οι ύποπτοι φιγουράρουν ομαδικά σε διπλανές κόλλες χαρτί, εύκολο να τους βρείς, τον υπόλοιπο καιρό πρέπει να συνάψεις συμβόλαιο με την Κόζα Νόστρα να σου τους κυνηγήσει… (η χαμένη χαρά της πρόκλησης)

• Είναι η Κυριακή που το παζάρι στους πάγκους του έχει ακουμπισμένες σκόρπιες παροχημένες απόψεις με μαύρα παχιά γράμματα σε λευκές σελίδες. Και όλα μισοτιμής! (η πικρή γεύση της αλήθειας)

• Είναι η μέρα πουουουου... εεεεε.... (μνήμη κουνουπιού, life transformation)

• Είναι η μέρα που την επομένη της όλα μεταφράζονται σαν νίκη... (η αξία της επιλεκτικής προσοχής, τρόποι εκπόρνευσης Β’)


Συμπέρασμα: Τελικά οι εκλογές δεν είναι απλά η μέρα που έχεις το δικαίωμα να επιλέξεις ποιος άχρηστος θα σε κυβερνήσει για ένα, δύο, τρία ή τέσσερα χρόνια και που αρνείσαι να το κάνεις αντίθετα από το να μεθοκοπήσεις, ακριβώς και μόνο επειδή μπορείς.


Α! Και επειδή ακόμα και γώ πρέπει να σοβαρεύομαι 5 λεπτά τη μέρα, έχω να ξεστομίσω κάτι σκληρό για ευαίσθητα αυτάκια, ο,τι δεν παλέψαμε για τίποτα, μα απολύτως! Το οτι δεχτήκαμε να μας στύβουν σαν λεμονάκια οι -εξ εναλλαγής- κυβερνήσεις μας τα τελευταία… 20-30 χρόνια; -να πω έτσι για το επικοινωνιακό της υπόθεσης- δεν σημαίνει οτι αντισταθήκαμε. Υποκύψαμε γιατί μας βόλευε στο γλύψιμο και μετά μείναμε σε στάση τσουλοκώλι -που λένε και οι βρωμόστομοι εφτανησιώτες- από κεκτημένη ταχύτητα και μεταφράζουμε ως πάλη την προσπάθεια να αντέξουμε την στοιβαγμένη αγανάκτησή μας και την αδιάκοπη προσπάθειά μας να διατηρούμαστε σε ‘υπόκυψη’ … Λάθος κι είναι κι ομαδική η άσκηση, ρε παιδιάαα, να πάρει η οργή!;!;! Τα γόνατά μας, η μέση μας… λυπηθήτε τα πια!!!

Α, και σύ εκεί από πίσω που κρύβεσαι μη σε δούν εδώ... νίκη είναι το αποτέλεσμα ενός -σοβαρού- αγώνα ηλίθιε (αν ξέρεις τι σημαίνει η λέξη), όχι η αρχή ούτε η διαδικασία!