"Με είπαν Γάτα"

Καμιά φορά δεν έχω να προσθέσω απολύτως τίποτα στα λόγια κάποιου. Έτσι έγινε η γνωριμία μου με την Μπέσση Λιβανού, μέσα από τη ''γάτα'' της. Τη θαύμασα, αναγνώρισα στοιχεία γνωστά, έτσι κι αλλιώς την αποδέχτηκα και μου εκμαίευσε σεβασμό. Δεν αμφισβήτησα την ηθική της, γιατί το διαφορετικό που οφείλουμε να σεβόμαστε σε τούτο τον κόσμο, μπορεί να είναι όντως διαφορετικό από εμάς, μπορεί να είναι αυτό ακριβώς που δεν θα κάναμε εμείς και το perspective του να είναι από την απέναντι γωνία, μπορεί να έχει την ηθική ''γάτας'', να παλεύει σαν ''τίγρη'' κι όμως να ζει ανάμεσά μας, να είναι one of us.

Λέει:
'' ...

Με είπαν Γάτα και φυσικά αναφέρονταν στην ηθική μου, την οποία δεν αποδέχονται. Όμως, ποιός έχει το δικαίωμα να καθορίζει τί είναι ηθικό και τι όχι; Τι είναι καλό και τι κακό; Τι είναι σωστό και τι λάθος; Τι νόμιμο και τι παράνομο;
Έζησα τη ζωή μου και συνεχίζω να ζω όχι σύμφωνα με τους νόμους μιας κοινωνίας που μου στέρησε τα αυτονόητα, όπως το δικαίωμα στην παιδική ηλικία, στην οικογένεια, στην ευτυχία. Έζησα και εξακολουθώ να ζω σύμφωνα με τους νόμους που εγώ η ίδια έθεσα, κατά συνείδηση. Σ' αυτούς πιστεύω, σ' αυτούς υποκαούω, για αυτούς λογοδοτώ.
Πάλεψα με νύχια και με δόντια για να φροντίσω και να προστατέψω τον εαυτό μου κι αυτούς που αγάπησα, με όποιο τρόπο μπορούσα. Δεν λιγοψύχισα μπροστά στις δυσκολίες, ούτε επέτρεψα ποτέ σε κανέναν να με κάνει υποχείριό του. Φτηνή δεν στάθηκα ποτέ και κανέναν δεν πρόδωσα. Παρά τις αντιξοότητες, σπούδασα και δούλεψα σκληρά, χρισιμοποιώντας τις γνώσεις και το μυαλό που πήρα από τη μάνα που με γέννησε και εκείνον τον άγνωστο που με έσπειρε.
Δεν ακολούθησα πάντα τους κανόνες και το ομολογώ, γιατί για μένα σωστός τρόπος ζωής είναι εκείνος που σε γεμίζει, που κάνει την αδρεναλίνη να τρέχει στο αίμα σου, εκείνος που σε κάνει να θέλεις να γελάς και να κλαίς μαζί, να ουρλιάζεις σιωπηλά από φόβο, ενώ συνεχίζεις να πολεμάς σαν τίγρη.
Προϋπόθεση φυσικά είναι να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Να ξέρεις ποιός είσαι και τι θέλεις. Να μη ζείς με αυταπάπτες.
Έκανα δεσμούς με κάποιους ισχυρούς άντρες. Ποτέ δεν το αρνήθηκα. 'Ομως ποτέ δεν εκβίασα κανέναν. Δεν απαίτησα το παραμικρό. Δεν εξαπάτησα κανέναν. Καμιά υπόσχεση που έδωσα δεν αθέτησα. Όταν ερχόταν η ώρα του τέλους, πρώτη εγώ έκοβα το σκοινί και έφευγα δίχως να κοιτάξω πίσω.
Αρκετές φορές αναγκάστηκα να πάρω το νόμο στα χέρια μου και να απονείμω δικαιοσύνη, όταν και όπως έκρινα απαραίτητο. το έκανα ενσυνείδητα, δίχως κανέναν οίκτο, καμιά ενοχή.
Η αλήθεια πάντα υψώνεται απειλητική σαν αστραφτερό, κοφτερό μαχαίρι, έτοιμη να χτυπήσει αλύπητα όποιον τολμά είτε να την αψηφά είτε να τη θάβει κάτω από προφάσεις, ιδιοτέλειες ή φόβο. Γι' αυτό και ποτέ δεν έπεσα στην παγίδα της παραχάραξής της.
Ό,τι έκανα το πλήρωσα με ιδρώτα και αίμα. Κατάφερα να σώσω την ψυχή μου και δεν χρωστάω τίποτα σε κανέναν. Και αν η ζωή μου κρίνεται ανάρμοστη, τότε ένα μόνο μπορώ να πω: Νιώθω περήφανη όντας μια ανεξάρτητη, μια ανένταχτη γυναίκα. Μια κεραμιδόγατα...
...''