Απεργίες, διαδηλώσεις, δάνεια, φτού κι απ’ την αρχή…

Στρος Καν: ''Θα διαδήλωνα κι εγώ, αν ήμουν Έλληνας''

Δυσαρεστημένος είναι ο επικεφαλής του ΔΝΤ με τον τρόπο που οι Ευρωπαίοι διαχειρίστηκαν την ελληνική κρίση καθώς και για τα υψηλότοκα δάνεια που χορηγούν στην Ελλάδα. H κατάσταση θα ήταν πολύ καλύτερη, αν η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε λάβει την απόφαση να στηρίξει την Ελλάδα ήδη από τον Φεβρουάριο, αφού έτσι θα υπήρχε χρόνος να συζητηθεί με μεγαλύτερη άνεση το πρόγραμμα σταθεροποίησης, ώστε να προστατευθούν οι πιο ευάλωτοι. ''Αν ήμουν μέλος ελληνικού συνδικάτου, θα έβγαινα και γω στο δρόμο να διαδηλώσω'', πρόσθεσε ο ΔΝΤ leader... και άλλα πολλά...

* * *

Διάβασα αυτά, άκουσα άλλους πολλούς, είδα και το βίντεο που κάνει κύκλους στο διαδίκτυο με τον μπασταρδεμένης εθνικότητας Daniel Cohn-Bendit να ωρύεται εν μέσω Ευρωπαίων λεγεωνάριων, υπερασπιζόμενος τη χώρα μου, που τι συμφέρον να έχει… προβληματίστηκα. Εν τέλει θα διαφωνήσω. Θα σηκώσω το κεφάλι περήφανα και θα πω: Εγώ κύριε Καν είμαι Ελληνίδα και δεν θα διαδήλωνα! Κι αν ήμουν Ευρωπαϊκή Ένωση κύριε Καν, δεν θα στήριζα την Ελλάδα από το Φεβρουάριο, ούτε από τον Οκτώβριο, τότε που σε μερικές χώρες της Ευρώπης είχε ήδη κηρυχτεί η δόλια σε πτώχευση κι ας μην το ήξερε.

Εσείς ασφαλώς από τη μεριά σας, μας γλυκάνατε λιγάκι το χάπι, να' στε καλά μέρες που είναι! Πάντα σε ανάλογες περιπτώσεις, κάνουμε ένα ζάπινγκ στην υδρόγειο να δούμε τι λένε οι άλλοι για εμάς και με τέλεια εξασκημένη συλλεκτική προσοχή ακούμε όλα όσα μας χαϊδεύουν τα αυτιά για να σκαρφαλώσει και το self esteem λίγα εκατοστά από το έδαφος...

ΟΜΩΣ! Τα "εκατό αργύρια" μείον γίνανε -fact!- θηλιά στο λαιμό του μισθωτού και γλυκό ή όχι το χάπι, είναι όλο δικό του. Το έφτιαξαν συνεταιρικά εδώ και δεκαετίες (μην πω παραπάνω και μπερδέψω επίσης κάτι παλιούς ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει) μερικοί πανέξυπνοι Έλληνες πολιτικοί, σε συνεργασία με μερικά εναπομείναντα ελληνικά γαϊδούρια. Αυτόχθονες και ξένοι με μακρύ χέρι! Κι ''εγω'', δεν μπορώ να πω. Παρακολουθούσα! Δε σας το είχα αναφέρει αυτό, ε;

Λοιπόν κύριε Καν, επαναλαμβάνω αν και θα σας λυπήσω με την αντιδραστικότητα μου, μουλάρωσα και δεν θα έκανα διαδήλωση ξανά! Αν είχα φροντίσει να κατέχω το καρπούζι και το μαχαίρι και δεν βαριόμουνα (βασικός παράγοντας και χαρακτηριστικός μου) θα διαδήλωνα ΜΙΑ φορά πριν χρόνια (ως συνέπεια δεν θα είχαμε την ευκαιρία να συστηθούμε φέτος) και θα τα είχα κάνει όλα μαντάρα. Δεν θα είχε μείνει  κολυμπηθρόξυλο όρθιο (θέ μου συχώρα με), ώστε να καταλάβουν όσοι πρέπει, ότι δεν είμαι ένας τυχαίος βοσκός που παίζει την ιστορία με το λύκο και τα πρόβατα... ξανά και ξανά…

Γιατί, πια, οι διαδηλώσεις μου θυμίζουν εκείνη την παλιά διδακτική ιστορία, τη θυμάστε; Φώναζε ο βοσκός για πλάκα κι όταν ήρθε η πραγματική ανάγκη για βοήθεια, δεν τον πίστεψε κανείς! Αυτό συμβαίνει και στον Έλληνα διαδηλωτή. Γκαρίζει εδώ και δεκαετίες πίσω από τεράστια πανό με ηχηρές αντι-καπιταλιστικές m@L@kίες για πρόσχημα (κάποιος του’ πε πως το καπιταλιστικό γουρούνι είναι χειρότερος διεφθαρμένος από το κομμουνιστικό) άσχετα από την πραγματικότητα κι ανάγκη του καιρού! Ακολουθώντας τον  αντάρτη πρωτοστάτη τυφλά ή από κεκτημένη ταχύτητα -νομίζοντας πως αυτό είναι αγώνας- και τώρα που ήρθε ο ''λύκος";

Ναι, δυστυχώς δεν πιστεύω πια στις διαδηλώσεις. Οι νόμοι ψηφίστηκαν οι αποφάσεις πάρθηκαν, κάτι που καθιστά παρανομία την αλλαγή πλεύσης της όποιας κυβέρνησης. Εξάλλου μου αποδεικνύουν ότι το λιγότερο που πετυχαίνουν έτσι όπως οργανώνονται, είναι να αποτελειώνουν περιουσίες, φήμη, ηρεμία και το χειρότερο ΖΩΕΣ, για το τίποτα.

Άσε που αυτή η οχλική αντίδραση είναι χάλια! Αρπάζουμε ένα ''όπλο'' (λουλούδι ή πέτρα) και τρέχουμε σαν παρλιακοί στους δρόμους, με στόχο να πλήξουμε ιδέες και πρόσωπα χωρίς να δούμε την πραγματικότητα (ναι συνδικάτε, ο καπιταλισμός δεν θα φάει απόψε το χαβιάρι του, θα κάνει απεργία πίνοντας ξερή σαμπάνια ακολουθώντας το παράδειγμα του Γιαπωνέζου απεργού που φτιάχνει μόνο αριστερό παπούτσι)...

Κύριε Καν μου, οφείλουμε να καθίσουμε να σκεφτούμε και βάσει λογικής και σχεδίου να δράσουμε. Δίχως στόχο ίσον= δίχως καμία πιθανότητα να αλλάξουμε το παραμικρό! Και πρέπει να τολμήσουμε αρχίζοντας από εμάς! Για αρχή και για αλλαγή ας το βουλώσουμε συμμαχικά (αν γίνεται τουλάχιστον σε αυτό), ας παγώσουμε λίγο την εικόνα για να βρούμε το λάθος και να το διορθώσουμε χωρίς παλιά δεδομένα να επηρεάσουν τις τωρινές μας πράξεις! Οι εποχές έχουν δια παντός αλλάξει. Και τα μηνύματα. Και τα μέσα...

Όχι λοιπόν με μπαλώματα. Θέλει ξήλωμα για να το φτιάξεις σωστά από την αρχή! Όσο δεν το βλέπουμε και βάζουμε νέο μπάλωμα (=δάνειο) θα είμαστε οι παρακατιανοί της παρέας, οι με το μπαλωμένο βρακί!

Αυτά, κύριε Καν… Η καταστροφή έχει ξεκινήσει πολύ παλιότερα. Εσείς το μπάλωμα θα ανανεώνατε με το λεγόμενο αζημίωτο και αποτέλεσμα εγώ να νιώσω πάλι σαν το μπασταρδάκι που αφού έφαγε το χαρτζιλίκι απερίσκεπτα, μάλωσε με τα άλλα παιδάκια στο σχολείο που όλο του πειράζουν τα πράματα κι ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων συζητά όλο σοβαρότητα για το πώς θα το επαναφέρουν στην τάξη… μια τάξη… ποια τάξη;

ΥΓ: Θέλεις να βοηθήσεις την Ελλάδα; Εμπόδισε την ή εναλλακτικά πες στην ΕΕ να μην τη βάζει να μαλώνει σαν τα κοκόρια με τη γείτονα, ώστε να αγοράζει σαν τα πουκάμισα κι από ανασφάλεια, δαπανηρούς εξοπλισμούς –από αυτήν μάλιστα, υπερτιμημένα και χωρίς να ισχύει η εγγύηση ενίοτε. Μια τόση δα χώρα κι έχει ένα οπλοστάσιο μεγαλύτερο κι από αυτό της μεγαλοδύναμης και πολυπληθυσμικής ευρωγιγάντου, πάλαι ποτέ πολεμικής μηχανής… κι άλλα πολλά!