What a diference a date can make?

To soundtruck της μέρας, μιας όποιας 17ης Νοέμβρη, θα μπορούσε να είναι αυτό:

Γιατί σήμερα, στη χώρα που ζω, δεν έχει καμιά σημασία αν είναι 16, 17 ή 18 Νοέμβρη. Αυτό που διαχωρίζει την κάθε μέρα από τις άλλες στα μέσα του Νοέμβρη, δεν είναι κάτι μεγάλο, αλλά μικρά πράγματα στη ζωή του καθένα. Ακόμα και το κρύο είναι ίδιο τρεις μέρες τώρα και στις ειδήσεις 'αφήνουν' την Ελλάδα να ξαποστάσει για λίγο, μια και ο νέος μας πρωθυπουργός τους 'κάνει' για τη δουλειά που τον θέλουν.

Στον κύκλο μου αυτό που κάνει τη χτεσινή μέρα να ξεχωρίσει από την σημερινή είναι πως... ο φίλος μας ο Jerry έχασε τον πατέρα του και ψάχνει εσπευσμένα εισιτήρια και βίζες για το Σουρινάμ, να του πει αντίο. Δυστυχώς δεν μπορούμε να πάμε μαζί του. Για τους υπόλοιπους φίλους αυτό που διαχωρίζει τη σημερινή μέρα από την αυριανή, είναι πως αύριο το βράδυ έχουν ραντεβού εδώ στο σπίτι, για μια δόση αγαπημένης Ελλάδας σε χαρτί περιτυλίγματος που 'μιλά στη γλώσσα τους'... a day before είναι πάντα μέρα απίστευτης ανυπομονησίας.

Και για μένα σήμερα, θα ήταν μια μέρα σαν τις άλλες. Αν δεν είχα προσέξει την ημερομηνία, όπως συμβαίνει συχνά. Την πρόσεξα όμως. Και είδα το 17. Και αυτή δεν είναι μια μέρα που την κάνει το 'ελάχιστο' να ξεχωρίζει από τις άλλες. Αλλά το μέγιστο. Η πρώτες μου παιδικές αναμνήσεις. Δεν έχω τίποτα πιο παλιό από αυτό.

Μοιραία το σάουντρακ της μέρας μου σήμερα, εδώ που ζω, στη βορειοδυτική Ευρώπη έγινε αυτό:

Σε κείνες τις πρώτες παιδικές αναμνήσεις, ο μπαμπάς φορούσε μπερέ και ζιβάγκο. Κάπου τα έχει πετάξει γιατί είχε 4 παιδιά να μεγαλώσει και δεν μπορούσε να παρακολουθήσει τη 'μόδα'. Εμείς όμως μεγαλώσαμε ξέροντας που να βρούμε άλλα... μέρες που είναι... αν χρειαστεί... έτσι για να μη πάει χαμένο αυτό που κραύγασαν όσοι μάτωσαν και όχι αυτό που σφετερίζονται όσοι βολεύτηκαν από τη σύμπτωση!